Najaar onder de zon

Najaar in België. De regen valt gestaag op het dak van ons huis in België, de lucht is grijs en mijn humeur... wel, laten we zeggen: herfstig. 

Ik zit met een koffie aan de keukentafel, blader door mijn agenda en denk: Moet ik echt wachten tot de lente om weer zon te voelen? 

Ik wil zon, zee en- tapas. Ik boek voor ons 2. Impulsief, maar met een glimlach. Als ik uit het vliegtuig stap in Alicante, voel ik het meteen: die zachte warmte, dat licht. Dit gaat deugd doen!

Geen hitte, maar een milde zon die je huid streelt. Een uur later rijden we Calpe binnen. De Peñón de Ifach torent boven alles uit, als een stille wachter van de kust. Ons heerlijke vakantie appartement met zeezicht, op wandelafstand van het strand zie ik al in de verte. Ik word blij als een kind.

’s Avonds zit ik op het balkon met een glas lokale wijn, luisterend naar het ruisen van de zee. Geen lawaai, geen haast; alleen rust. 

De volgende ochtend trekken we onze wandelschoenen aan en beginnen aan de klim naar de top van de Peñón. Het pad is rustig, de lucht helder. Katten, meeuwen en zelfs een valk begroeten ons. We zijn welkom.

Bovenaan kijken we uit over de kustlijn, de zee glinstert als vloeibaar zilver. Wat zijn wij mensen klein, maar tegelijk groots.

Later die week wandelen we langs Las Salinas, het zoutmeer waar flamingo’s hun sierlijke dans opvoeren. We eten heerlijke paella met groenten van de lokale markt op een terras in het oude centrum, waar Spaanse trappen kleur geven alsof het uit een schilderij is gestapt.

Geen toeristische drukte, geen volle stranden, alleen de zon, de zee en het ritme van een stad die haar adem terugvindt. We lezen, , wandelen. We praatten wat met locals, proeven hun keuken, voelen hun gastvrijheid. 

‘S avonds placeren we ons in het lokale barretje ‘Bar America’. Locals komen hier samen voor een koffie of wat gerstennat. Hier schrijf je verhalen voor later.

En ergens halverwege die week besefte ik: Dit is geen vakantie. 

Dit is een herontdekking van mezelf.

Toen we terugvlogen naar België, was het nog steeds grijs. Maar wij waren anders. Lichter. Opgeladen. De najaarzson in Calpe had ons iets gegeven wat we niet wisten dat we dit nodig hadden: zon in hethoofd, rust in hethart. 

Dus als je dit leest, en je voelt de herfst op je schouders drukken; weet dan dat er een plek is waar de hele winter nog steeds naar zomer smaakt. Calpe wacht. En geloof me: het is de reis waard. 

We helpen je graag verder om er iets ontvergetelijks van te maken.